Kıyıköy beldesi Yıldız (Istranca) dağlarının doğusunda Karadeniz sahilindedir.
Kuzeyinde Papuçdere, güneyinde Kazandere vardır. Bu iki derenin arasında yer alan sırt
üzerinde kurulmuştur. Yarımada şeklinde olan belde denize doğru bir burun görünümde
uzanmaktadır.
Kıyıköy topoğrafik açıdan birbirinden farklı yükselti kuşakları, eğimler ve yüzey
şekillerine sahiptir. En üstte ormanların bulunduğu eğimli yamaçlar vardır. Ve bunlar
beldeyi bir çanak gibi sarmaktadır. İkinci kademede beldenin bulunduğu ve düzlük
oluşturan yükselti kuşağı bulunmaktadır. Deniz seviyesindeki alanlar ise beldenin 0,00 m
rakımdaki liman bölgesindeki sahilleridir.
Beldenin sırt kısmının güneyinde kalan büyük bölümünün doğal eğimi güneydeki
Kazandere’ye doğrudur. İstanbul Büyükşehir Belediyesi İSKİ Genel Müdürlüğü tarafından
İstanbul’a içme ve kullanma suyu temin etmek amacıyla Kuzeydeki Pabuçdere ve
Güneydeki Kazandere üzerine baraj bulunan terfi merkezinden su terfi edilerek Ø 1800 mm
Çelik boru İsale hattından İstanbul’a içmesuyu iletilmektedir.
Belde de minimum yerleşim kotu = 1.00 m, maksimum yerleşim kotu 65.00 m dir.
Civarda iki adet baraj haricinde göl ve bataklık yoktur. Pabuçdere ve Kazandere baraj
çıkışından sonra eğimin az olmasından dolayı Karadeniz’e kadar durgun akmaktadır ve bu
dereler yaz kış sürekli akış göstermektedir. Bu iki derenin etrafındaki araziler çok mümbit
olup 1. ve 2. sınıf tarım arazileridir.
Beldenin kuzeyi, güneyi ve batısı tamamen orman olup yerleşmenin çerçevesindeki
biti örtüsü; doğal bitki örtüsü ve ekili bitki örtüsü olarak sınıflandırılabilir. Ormanlar
genellikle meşe ağaçlarından oluşmaktadır. Gürgen ve kayın ağaçları da yaygındır.
Vize İlçesi, Kıyıköy kasabasının iki yanında yer alan Pabuçdere ve Kazandere'nin,
Karadeniz'e ulaştığı noktadan itibaren önemli bir bölümü, l. derece doğal sit alanı olarak
koruma altına alınmıştır. Her iki derenin denize kavuştuğu bölgede, yerli ve yabancı
turistlerin sıklıkla ziyaret ettiği iki ayrı plaj mevcuttur.

İklim ve Bitki Örtüsü
 İklim
Kıyıköy Beldesinde, karasal iklim özellikleri görülür. Soğuk ve uzun olan kış
mevsiminde genelde kar yağışı görülür ve kar örtüsü ortalama 4 ay kadar yerde kalmaktadır.
Yaz ayları ise sıcak ve az yağışlıdır. İlkbahar ve sonbahar ayları yağmurlu geçer.
 Bitki Örtüsü
Bitki örtüsü çok çeşitli ağaçlardan oluşmuştur. İğneada ile Kıyıköy arasında Longoz
ormanları yer almaktadır. Yalnızca belirli ağaç (örneğin, meşe, dişbudak, kızılağaç, vs),
bitki (örneğin, göl soğanı, su menekşesi, vs) ve kuş (örneğin, kara leylek, balıkçıl, vs) türleri
bu yaşam ortamını tercih ederler.

Deprem
Kıyıköy Bakanlar Kurulunun 18 Nisan 1996 tarih ve 96/81019 sayılı kararı ile
yürürlüğe giren “Türkiye Deprem Bölgeleri Haritası’na” göre 4. derecede tehlikeli bölge
içinde kalmaktadır.

Jeolojik Durum
Genel Jeoloji
Trakya havzası kuzeyde Istıranca masifi, batıda Rodop masifi, doğuda Kocaeli
yarımadası Paleozoyik formasyonları ve güneyde Biga-Kapıdağ-Marmara adaları ve
Samanlıdağ masifleriyle çevrilmiştir. Havza, Marmara denizini de kısmen içine alan derin
bir çökelme çanağıdır. Doust-Arıkan (1974) göre Trakya havzası çökelme ortamlarına göre
dört coğrafik bölgeye ayrılmıştır. Bu bölgeler; Güney şelf, Orta bölge, Kuzey şelf ve Kuleli
yükselimleri olup, proje sahası Kuzey şelf ve Kuleli yükselimleri içerisinde kalmaktadır.
Stratigrafi
Istıranca Masifi; Trakyanın kuzey kesiminde yer alan Istıranca masifi, batıda Tunca
ırmağı, kuzeyde Bulgaristan ve doğuda Karadenizle sınırlanmıştır. Tunca ile Çatalca
arasındaki uzunlupu yaklaşık 200 km., Kırklareli ile Bulgaristan arasındaki en geniş yeri ise
40 km. kadardır. Masifin Ergene Tersiyer havzası ile olan güney sınırı Lalapaşa-KırklareliPınarhisar-Vize-Saray-Pınarca ve Çatalca yakınlarından geçer. Masifi oluşturan başlıca
metamorfik kayaçların başlıcaları: çeşitli gnayslar, özellikle gözlü gnayslar (metagranit),
çeşitli mikaşistler, Mermer, Kalkşist, Kuvarsit ve Fillitlerdir. Ayrıca, Granit, Graodiyorit,
Diyorit, Gabro, Siyenit ve Monzonit gibi plütonik kayaçlarda masifin petroğrafik yapısında
yer alırlar. Metamorfik kayç birimleri masifin genel gidişine paralel olarak, WNW-ESE
doğrultusunu izlerler. Plütonik kayaçlar kendilerine komşu olan metamorfik serileri
kesmişleridir. Istıranca Masifi güney sınırı boyunca Eosen (Lütesiyen) Kireçtaşları ile,
kuzeydoğuda Avcılar ve İğneada köyü yakınlarında ise, Üst Kretase tabakaları tarafından
açılı diskordansla örtülmüşlerdir. Masifin kara olma devresi bu devirlere rastlamaktadır.
Kuzey şelf çökellerinin taban seviyeleri iri kumtaşı ve kireçtaşlarından oluşur ve
Eosen yaşlıdır. Kuzey şelfin Tersiyer istifi bölgede Saray Grubu olarak adlandırılmıştır.